laatste puntjes op de i zetten

De afgelopen twee dagen is er echt van alles gebeurt, we hebben onze fotolijstjes afgemaakt zijn naar het weeshuis gegaan om te schilderen en dit is allemaal op dinsdag 7 augustus van start gegaan.

We stonden weer vroeg op zoals altijd en zaten we al om half 8 aan het ontbijt. We hoefden niet naar onze lessen en daarom zijn we na het ontbijt direct naar woodwork gegaan om aan onze fotolijstjes te gaan werken. Het was nog een hele klus aangezien we nog veel kleine en grote houtjes moesten zagen. Maar na ongeveer 2 en een half uur zagen waren de hout stukjes klaar. En toen kwam de hulp pas waar we al een halve dag om hadden zitten mekkeren. Een groepje 10th graders kwam ons helpen met het beschilderen en plakken van de fotolijstjes. We dachten natuurlijk tja die hulp had wel wat eerder gemogen maar ik klaag niet het was heel netjes van hen dat ze ons kwamen helpen. Al zaten Arthur en Tucker wel te zeuren waarom ze dit moesten doen en niet gewoon fotolijstjes kochten zoals volgens Arthur normalen mensen. Zo kun je zien dat die nog echt 14 jaar zijn. Na een uurtje moesten zij echter wel weg aangezien het maar voor een uurtje was. We waren toch bijna klaar dus we konden het wel aan, en ja hoor net voor lunch lagen alle lijstjes in de grondverf! Na de lunch dachten we naar het Tribal Orphanage te gaan om daar te gaan schilderen en daarna weer verder te gaan met de fotolijstjes. Maar je moet hele goede afspraken maken met mister Roy want het feest ging niet door, hij dacht dat we dat iets anders bedoelde want hij had les. Ach ja we zijn maar gaan kijken of de fotolijstjes al droog waren om die een kleurtje te geven maar nee die waren nog zeik nat. Na 2 uurtjes toepen waren we eruit dat we de lijstjes eerst in een kleurtje gingen leggen en daarna glitters er op zouden doen. Dus nadat er tea-time voorbij was zijn we lekker gaan schilderen ook al waren de lijstjes nog niet helemaal droog. Nog net voordat woodwork ging sluiten hadden we alle lijstjes af en Sreedharan, Yash en Nishita hebben ook nog geholpen. Daarna moesten we nog een grote fotolijst kopen voor de groepsfoto en daarvoor hebben we nog een heel stuk door Kodai heen moeten lopen en uiteindelijk hebben we hem in een winkeltje gekocht dat heel dicht bij school zit. We moesten wel weer op tijd terug zijn omdat Yash en Sreedharan ons mee wilden nemen om ergens in een heel goed restaurant Indiase pannenkoeken te eten. Dus verzamelden we om half 6 bij de poort en gingen we naar Hiltop restaurant tegenover de school. Er ging nog een vriend van Yash mee genaamd Sid. Een heel aardige jongen, en toen kwam het ‘pannenkoek’ eten. Dat moest natuurlijk met de handen en officieel alleen met de rechter hand. En ja hoor het is me gelukt whoppa, ik kan Indiaas eten. Nadat wij klaar waren kwamen Shagun, Aastha, Emaan en nog een meisje daar ook eten. Het eten was trouwens heel erg lekker en Shagun ging ons van allerlei tovertrucjes leren met muntjes en een spel Black Magic. Het was weer heel gezellig maar wel balen dat niet iedereen er bij was, Jessica was al naar huis, Nishita kon niet, Sailja wist van niks en Raghvendra is geschorst wegens dronkenschap. Daarna zijn we terug naar dorm gegaan en ben ik lekker gaan slapen na een warme douche.

De volgende ochtend begon weer vroeg! Nadat ik mijn haar had gewassen gingen we ontbijten. Na een snel ontbijt (met hagelslag YAY!) zijn we linea recta naar woodwork gegaan om onze foto lijstjes af te maken. En helaas waren er nog een paar nat dus moesten we erg voorzichtig zijn met onze glitterpennen en ja we hebben even onze tekst geoefend voor de Assembly die het volgende uur was. De vice principal had ons gevraagd een klein stukje te schrijven over onze tijd hier in India en dat dan voor te dragen aan de hele school. De eerste gedachten was natuurlijk ieeee nee dankje voor de he-le school een presentatie houden maar uiteindelijk viel het wel mee. Marjolein en Fransje hadden nog een foto-filmpje gemaakt wat heel erg leuk was alleen de muziek was een beetje verpest door de projector. Afijn de studenten vonden het hartstikke leuk en er werd luid geapplaudisseerd voor ons. Na de Assembly zijn we een koekje gaan eten in de kantine en hebben we even gerust en kwamen we op het idee om een appeltaart te bakken voor de mensen die ons hebben geholpen. Daarna zijn we weer terug gegaan naar woodwork om de foto’s in de lijstjes te plakken en er een haakje aan te maken om ze op te hangen. Dit was nog een hele klus omdat de foto’s te groot waren voor de lijstjes, de meesten dan. Nadat ze er allemaal in zaten waren er al een paar begonnen met het behaken van de lijstjes. Dit was ook nog een hele klus en hebben we het niet helemaal gered tot voor de lunch maar ik had honger dus gingen we eten. Na heel snel te hebben geluncht was het toch wel tijd om de lijstjes even snel af te maken en naar Tribal Orphanage te gaan.

Daar hebben we de taken verdeeld wie nou wat ging doen. Kim, Marjolein en ik zijn de lijstjes aan de muur gaan hangen en de rest is gaan schilderen. Het was echt een hele klus om die dingen aan de muur te krijgen, want de muur was echt waardeloos. De eerste spijker die Kim erin sloeg kon weer op een ander plekje omdat hij het beton mee nam. Maar na een uurtje hingen onze mooi, zelf gemaakte lijstjes toch aan de muur. Dat voelde echt heel goed! Daarna zijn we gaan helpen bij het schilderen. Marjolein en ik konden niet helpen bij het inschilderen van de tekening omdat er geen plek meer was. Dus zijn we maar in een gangetje echte kindertekening gaan maken. Gewoon een reuze bloem, die echt heel veel tijd in beslag nam om te schilderen. Toen we daar mee bezig waren kwam er een kat voorbij die blijkbaar allemaal jongen had. Zo schattig al die kleine katjes in een doos met een blazende moeder der naast die tevens niet zo schattig was. Vervolgens waren we weer verder aan het schilderen en hoorden we Hollandse stemmen, en wij hadden allemaal zo iets van nee dat kan toch niet hier toeristen? En toen kwam John binnen stappen met zijn vriendin en dochter! Dat was nog eens een verassing aangezien we de vorige ochtend er nog over hadden wanneer zij aan zouden komen! We waren bijna klaar met onze schilderkunsten en de kinderen zouden bijna komen dus hadden we nog even tijd om het af te maken en op te ruimen. Hoewel we nog in tijd nood kwamen door dat mister Roy zei dat de kinderen bijna kwamen. Na even gekletst te hebben met mijn voormalige Duits leraar ben ik mij handen gaan wassen, wat echt geen nut had. Gelukkig kwam er een vrouw aanzetten met kerosine die mijn handen van geel tot mooie huidskleur maakten. Daarna kwamen de schatjes en hebben we ze helemaal verrast met de mooie foto’s! Ze waren helemaal door het dolle heen. Ze maakten foto’s van hun foto’s geniaal toch. Nadat we ze het speelgoed hadden gegeven en de dekens zijn we foto’s gaan maken en was het tijd om vaarwel te zeggen. Ik ga ze echt heel erg missen! In die drie weken heb ik echt een hele goede band gekregen. Nadat de eerste groep naar school was gebracht konden wij gaan. Na wat tranen en knuffels en highfives gingen we weer richting school.

En daarna moesten we haasten. Om kwart over 6 moesten we weer paraat staan om naar de familie Abraham te worden verplaatst om daar te dineren. En wat was dat lekker zeg! Ik heb nog nooit zo lekker gegeten, sorry oma of tante Marion als jullie dit lezen maar zij verslaat u beiden. En wat heeft Jessica een prachtig huis zeg! Drie verdiepingen, fitness studio, film ruimte, kast van een slaapkamer, prachtig uitzicht en een heerlijke woonkamer. Na het heerlijke avondmaal kregen we een rondleiding door het huis om dat allemaal te zien. Ik ontdekte een massagestoel in de film kamer, en die hebben we even aangezet wat een heerlijk ding zeg. Na ons toetje die volgde was het weer tijd om terug te gaan naar KIS. Annette hebben we daar achtergelaten want die blijft daar slapen voor 2 nachtjes. Het was vandaag echt een ontzettend vermoeiende dag maar ik ben toch wel blij om dit allemaal mee te hebben mogen gemaakt. Morgen gaan we iets leuks doen met de Indiërs zonder Raghvendra en dan gaan we koken bij Cicilia en Beth. Heb er heel erg veel zin in. Nu lekker slapen en tot morgen!

Stay tuned!
Lots of love!